راهبردهای سازگاری روستایی در برابر مخاطرات خشکسالی (مطالعۀ موردی: روستای پشتنگ شهرستان روانسر)

خشکسالی های مستمر همواره روستاییان و کشاورزان را با آسیب ها و چالش های متنوعی روبه رو می کند. روستاییان راهبرد های محلی و بومی خاصی را در مواجهه با این بلای خزنده اتخاذ می کنند که ظرفیت سازگاری آنان را به خشکسالی بهبود می بخشد. با توجه به ضرورت و اهمیت شناخت راهبردهای رایج سازگاری در کاهش آسیب پذیری روستاییان نسبت به این پدیدة طبیعی، هدف کلی پژوهش حاضر، تبیین ظرفیت سازگاری خانوارهای روستای پشتنگ چشمه قلی جان از توابع شهرستان روانسر در استان کرمانشاه به خشکسالی است که با تلفیقی از روش های تحقیق کیفی (pra و تئوری بنیانی) انجام گرفته است. روش نمونه گیری این مطالعه، از نوع هدفمند بود که با مراجعه به مطلعان کلیدی روستای مذکور صورت گرفت و اطلاعات لازم با استفاده از روش های مشارکتی قدم زدن عرضی، نقشة کاربری اراضی، درخت مشکل، ماتریس رتبه بندی، گروه متمرکز و مکالمة نیمه ساختارمند جمع آوری شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز از طریق کدگذاری های متداول در تئوری بنیانی انجام گرفت. یافته های حاصل نشان داد ظرفیت سازگاری رایج خانوارهای روستایی نسبت به خشکسالی در قالب پنج طبقة مفهومی شامل راهبردهای اجتماعی، اقتصادی، نهادی، فنی و ارتباطی- حمایتی دسته بندی می شود.